Categoria: General

RECUERDOS DE OTRA YO.

Nunca tuve una Barbie. Tampoco mis hermanas mayores. Las habitaciones de la casa de mi infancia estaban custodiadas por una Nancy apostada en cada esquina y Barriguitas en las estanterías. Negras, rubias, morenas y hasta asiáticas. Parece que de niñas jugábamos con la diversidad y los cuerpos imperfectos, sin saber lo poco que nos duraría la inocencia. Aún tengo alguna… Read more →

Resulta que…

Resulta que estic en un moment en el qual canviaria moltes coses. Resulta que la meva idea de la maternitat s’ha vist totalment amenaçada per uns adolescents que m’empenyen contra les cordes del ring on té lloc la lluita. Resulta que allò que jo entenia per amor ha adoptat diferents formes, posant la meva relació de parella també entre les… Read more →

Trenta-tres

És el meu trenta-tres aniversari i el record del trastorn alimentari em sorprèn desprevinguda. La possible repetició d’un mal son em plena de por. Sento, que no hi ha res, que em faci més por. Puc amb tot, però no sé com reaccionaria davant una recaiguda, i estic aterrada. La por és una reacció d’alerta que em prepara per fugir… Read more →

SU ÚLTIMO BAILE

Una fecha que todos siempre deseamos, mi 18 cumpleaños. Pero debo decir que esos 18 años fueron los peores de mi vida en aquel momento, me hicieron una fiesta sorpresa con mis amistades, mi familia, y yo, ¿yo que hice? Estar toda la noche pensando cómo hacer para no comer para que me vieran bien cómo yo quería que me… Read more →

La germana.

Avui, he deixat expressar els sentiments de la meva germana. Què sentia al veure que la seva germana gran patia anorèxia? No són paraules d’una malalta però la companyia també forma part de la malaltia. Per això vull compratir un altre punt de vista, perquè no només som nosaltres les que patim, els de casa també. ——————————————————————- En aquella época… Read more →

PARA SIEMPRE.

Escribo estas líneas desde la casa de mi madre. De mis padres hasta hace poco más de un año. Cuando mi padre se fue, devino el más oscuro momento desde aquellos años, lejanos ya, en los que yo misma me sentía huérfana de todo y de todos –incomprendida, aislada, excluida del mundo que me rodeaba. En las lecciones más duras… Read more →

El meu cos, la meva llar

En els moments difícils torna el record. Reminiscència del que, estant absolutament equivocada, només em va generar sofriment. En els moments difícils ressorgeix en la memòria el vòmit. La creença que, tot i errònia, va ser ferma i insistent en un passat. La il·lusòria solució per desfogar-me, relaxar-me, dormir, desaparèixer. La conducta equivocada que va perpetuar amb més força el… Read more →

El Perfeccionismo

Si hay algo que he aprendido de la anorexia eso ha sido no tener miedo para conocerme y sobre todo entender que el autoconocimiento es un proceso que nunca se acaba… Durante los años de mi terapia, mis psicólogos me hablaron del concepto del perfeccionismo. Mis padres, mis hermanos y mis amigos, siempre me han llamado “perfeccionista” …pero una voz… Read more →

Un projecte de:
Forma part de:
En col·laboració amb:
xarxanet.org - Entitats i voluntaris per un món millor