SOLEDAD

Hoy he decidido escribir sobre el mayor miedo que tengo…el miedo a la soledad. Llevo ocho años viviendo sola, en el “extranjero”, con la familia y los amigos muy lejos. Aún así, os digo que la soledad me da mucho miedo. Encerrada y sola en mi piso, desde el inicio de esta pandemia, he estado reflexionando mucho sobre este tema.

He pensado mucho sobre los momentos que realmente me he sentido sola. Sola por estar prácticamente sola en un sitio nuevo sin amigos y sin familiares, y sola en la multitud.

He pensado mucho sobre la gente inapropiada que a veces he mantenido en mi vida por miedo a la soledad.

He pensado mucho sobre cómo me sentía durante los años de anorexia. Sola, sin poder compartir ni pensamientos ni miedos, con nadie. Sola pero con mucha gente al rededor.

He pensado mucho sobre la lucha contra la anorexia…una lucha que tenía que resolver sola.

He estado sufriendo mucho estos días del confinamiento…Qué voy a hacer si les pasa algo a mis familiares y yo no estoy allí? Que va a pasar si me pasa algo a mí y estoy sola?

S-O-L-A…

La misma palabra y pensamientos dando vueltas en mi cabeza…porque me da tanto miedo esta palabra si he estado sola tanto tiempo? Porque me da tanto miedo si he pasado por tantas aventuras sola? Qué es realmente la soledad? Que significa soledad para mí?

Pues hoy lo vi claro…todo este tiempo del confinamiento he tenido miedo a la soledad pero no me he sentido sola. No me he sentido sola porque sé que hay mucha gente allí fuera que me quiere tal como soy y se preocupa por mi y yo por ellos, no me he sentido sola porque sé que hay mucha gente que ahora mismo se sienten igual que yo…y no, no estoy sola…nunca lo he estado solo que no podía verlo hasta ahora.

Y es más, he estado pensando que hay mucha gente por el mundo ahora mismo que comparten este sentimiento. Gente que se está muriendo sola, gente que para proteger sus queridos tienen que estar sola, gente que siguen luchando con anorexia, gente que siguen luchando con muchas enfermedades, gente que no tienen a nadie, ni cerca, ni lejos. Pero os digo una cosa: esto que nos está pasando ahora nos ha enseñado cómo podemos estar lejos pero todos juntos. Nos ha enseñado cómo compartir los mismos miedos, la rabia, la tristeza, la esperanza, el pasado, el presente y el futuro…

MONIKA – SAVING THE WORLD (Official Music Video)

 

Marilena

 

Post navigation

Deixa un comentari

L'adreça electrònica no es publicarà. Els camps necessaris estan marcats amb *

Un projecte de:
Forma part de:
En col·laboració amb:
xarxanet.org - Entitats i voluntaris per un món millor